ὅ γε

ὅ γε, ἥ γε, τό γε, the demonstr. Pron. ὁ, ἡ, τό, made slightly (if at all) more emphatic by the addition of γε,

A he, she, it :

I

Τεῦκρον . . καὶ Λήϊτον . . , τοὺς ὅ γ' ἐποτρύνων Il.13.94

;

πάντες ἄρ' οἵ γ' ἔθελον 7.169

; κεῖνος ὅ γε . . ἧσται there he sitteth, 19.344 ; with a Subst., ὅ γ' ἥρως he the hero, 5.327 ; τόν γε ἄνακτα ib.794.

II in one clause of a disjunctive sentence, either the former,

πατὴρ δ' ἐμός . . ζώει ὅ γ' ἦ τέθνηκε Od.2.132

, cf. 3.90,4.821 ; or the latter,

ἤ τινας ἐκ Πύλου ἄξει . . , ἢ ὅ γε καὶ Σπάρτηθεν 2.327

; so

λάθοι ἂν ἤτοι μανεὶς ἢ ὅ γε ἀπόπληκτος γενόμενος Hdt.2.173

: so also in an adversative clause,

Θέτις δ' οὐ λήθετ' ἐφετμέων . . , ἀλλ' ἥ γ' ἀνεδύσετο Il.1.496

, cf. 11.226.

III after ὥς (thus), ib.136,al.

IV Adverbial usages :

1 dat. τῇ γε, there, at that point, 6.435.

2 acc. neut. τό γε, on that account, 5.827, Od.17.401.